Zmiana w prawie- Koniecznie zapoznaj się z aktualizacją zamieszczoną na końcu artykułu – tzw. tarcza antykryzysowa przesunęła wejście omawianych zmian na 1 stycznia 2021 roku!
Stało się! Ustawa o przyjemnie brzmiącym tytule (o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych) nowelizująca m. in. Kodeks cywilny oraz Ustawę o prawach konsumenta została uchwalona 31 lipca 2019 roku. Oznacza to, że zmiany w zakresie rozciągnięcia niektórych praw konsumenta na osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą wejdą w życie 1 stycznia 2021 roku. W tym artykule omawiamy dokładny zakres zmian oraz skutki z tym związane dla przedsiębiorców, szczególnie dla sprzedawców internetowych.
Z artykułem powinni się zapoznać wszyscy przedsiębiorcy (szczególnie sprzedawcy internetowi), którzy zawierają umowy z firmami jednoosobowymi, bo może się okazać po wejściu w życie zmian, że tacy klienci będą mieli 14 dni na zwrot towaru, jak obecnie konsumenci, a nasze ograniczenie odpowiedzialności w stosunku do firm wpisane w regulaminie może okazać się klazulą niedozwoloną. To oczywiście nie wszystkie zmiany – piszemy o nich w dalszej części artykułu.
Zmiana w tych przepisach wymuszą na pewno przegląd i aktualizację regulaminów, a także audyt strony internetowej pod kątem właściwej weryfikacji statusu klienta. Nasi Klienci posiadający aktywną opiekę otrzymają przed wejściem w życie zmian stosowną aktualizację tak aby właściwie dostosować się do zmian w prawie. Jeżeli nie jesteś jeszcze naszym Klientem, to zapraszamy do kontaktu.
O planowanych zmianach w tym zakresie pisaliśmy już w maju: Czy jednoosobowy przedsiębiorca może zostać uznany za konsumenta? Omawiamy planowane zmiany w zakresie poszerzenia definicji konsumenta, wraz z uwagami Prezesa UOKiK. – aczkolwiek ostateczna wersja wprowadzonych zmian różni się dość znacząca od planów, dlatego poświęcamy tej istotnej sprawie osobny artykuł.
Przyjrzyjmy się zatem zmianom, jakie ostatecznie wprowadza ta nowelizacja do obecnego porządku prawnego – oraz jakie skutki może ona potencjalnie wywrzeć. Nie omawiamy tutaj wszystkich zmian wynikających z nowej ustawy – skupiamy się na tych, które dotyczą naszych Klientów w zakresie stosowanych przez nich regulaminów i OWS.
Dodatkowo do tego artykułu można obejrzeć webinar naszego prawnika w związku z tą zmianą prawa i odpowiedzi na pytania sprzedawców internetowych:
oraz nasz wcześnijeszy live w tej kwestii:
Zmiana w prawie wprowadza nową ustawę w zakresie rozciągnięcia praw konsumenta na firmy
Końcowy kształt przyjętej ustawy różni się w stosunku do tego, który omawialiśmy w maju jeszcze na etapie jej projektu. W uchwalonej nowelizacji nie pojawia się już poprzednio opisywany przepis w postaci art. 221 par. 2 Kodeksu cywilnego:
„Przepisy o ochronie konsumentów stosuje się do przedsiębiorcy, będącego osobą fizyczną, dokonującego czynności prawnej z innym przedsiębiorcą, gdy z treści tej czynności wynika, że nie posiada ona dla niego charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez niego działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.”
Oznacza to, że definicja konsumenta pozostaje bez zmian. Ustawodawca ostatecznie zamiast rozszerzać definicje kosnumenta na jednoosobowe firmy postanowił rozciągnąć niektóre prawa konsumenta na takie firmy. Jest to istotna zmiana w porównaniu do projektu ustawy. Sama zmiana w tym zakresie została uzasadniona tym, że szersza definicja konsumenta oznaczałaby jednocześnie, że taki przedsiębiorca mógł tak jak konsument korzystać z pomocy rzeczników praw konsumentów oraz UOKiK w sporach z innymi przedsiębiorcami.
Zamiast tego ustawodawca postanowił rozszerzyć prawa konsumenta na jednoosobowe firmy i tak mamy wprowadzone następujące zmiany (wchodzą w życie od 1 stycznia 2021 r.):
-
dodatkowy art. 3855 wśród przepisów dotyczących klauzul niedozwolonych we wzorcach umownych rozciągający przepisy dotyczące klauzul niedozowolonych także na jednoosobowe firmy:
„Art. 3855 Przepisy dotyczące konsumenta, zawarte w art. 3851-3853, stosuje się do osoby fizycznej zawierającej umowę bezpośrednio związaną z jej działalnością gospodarczą, gdy z treści tej umowy wynika, że nie posiada ona dla niej charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez nią działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.”
-
dodatkowy art. 5564 oraz art. 5565 – w rozdziale poświęconym odpowiedzialności z tytułu rękojmi za wady rzeczy sprzedanej:
,,Art. 5564 Zawarte w niniejszym dziale przepisy dotyczące konsumenta, z wyjątkiem art. 558 § 1 zdanie drugie, stosuje się do osoby fizycznej zawierającej umowę bezpośrednio związaną z jej działalnością gospodarczą, gdy z treści tej umowy wynika, że nie posiada ona dla tej osoby charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez nią działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
Art. 5565 Przepisów art. 563 oraz art. 567 § 2 dotyczących kupującego nie stosuje się do osoby fizycznej zawierającej umowę bezpośrednio związaną z jej działalnością gospodarczą, gdy z treści tej umowy wynika, że nie posiada ona dla tej osoby charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez nią działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. „
-
przepis w podobnym brzmieniu znalazł się także w nowym art. 5764 – a więc w kontekście roszczenia regresowego do poprzedniego sprzedawcy w związku z wykonaniem reklamacji konsumenta:
,,Art. 5765 Przepisy dotyczące konsumenta, zawarte w niniejszym dziale, stosuje się do osoby fizycznej zawierającej umowę bezpośrednio związaną z jej działalnością gospodarczą, gdy z treści tej umowy wynika, że nie posiada ona dla tej osoby charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez nią działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.”
-
w związku z nowymi przepisami Kodeksu cywilnego ustawodawca zaplanował także dodanie art. 38a do Ustawy o prawach konsumenta, który umożliwi jednoosbowym firmom korzystanie z 14dniowego prawa zwrotu – w poniższym brzmieniu:
,,Art. 38a Przepisy dotyczące konsumenta zawarte w niniejszym rozdziale stosuje się do osoby fizycznej zawierającej umowę bezpośrednio związaną z jej działalnością gospodarczą, gdy z treści tej umowy wynika, że nie posiada ona dla tej osoby charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez nią działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.”
Czego można się spodziewać po wprowadzonych zmianach, jakie konsekwencje niosą dla sprzedawców
Na chwilę obecną nie sposób przewidzieć jednoznacznie, jakie skutki przyniesie nowelizacja przepisów o ochronie praw konsumentów – wynika to z faktu, że sprzedawcy będzie bardzo trudno ustalić, czy i komu przysługują nowe uprawnienia – definicja nowej kategorii przedsiębiorców jest niestety nieostra i niejednoznaczna. Możemy spodziewać się dużo większych problemów z oceną, czy w danym stosunku prawnym klient występuje jako konsument czy też jako osoba niebędąca konsumentem. Pewnym skutkiem zmian będzie też na pewno przegląd regulaminów, OWS i umów stosowanych przez przedsiębiorców – brak bowiem np. wymaganej informacji o prawie odstąpienia od umowy będzie niósł wydłużenie terminu na odstąpienie od umowy z 14 dni do 12 miesięcy oraz konieczność ponoszenia dodatkowych kosztów z tym związanych.
Zmiany, na jakie zdecydował się ustawodawca, wprowadzają nie tyle rozszerzenie definicji konsumenta na przedsiębiorców, co też po prostu nową kategorię podmiotów w obrocie gospodarczym – osób fizycznych, które wprawdzie zawierają daną umowę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, ale z treści umowy wynika, że nie ma ona dla tej osoby charakteru zawodowego. Podmioty te będą wówczas traktowane tak, jakby były konsumentami – a więc powinno stosować się względem nich wybrane przepisy dotyczące konsumentów. W uzasadnieniu ustawy znajdziemy dodatkowe wyjaśnienie tej kwestii:
W przedstawianej propozycji nawiązano do znanego prawu cywilnemu wyrażenia „charakter zawodowy”. Jest ono użyte w art. 355 § 2 Kodeksu cywilnego (dalej: k.c.) normującym miernik należytej staranności przyjmowany dla przedsiębiorcy – dłużnika. Przedsiębiorca byłby traktowany w określonych sytuacjach jak konsument jedynie przy zawieraniu umów nieposiadających dla niego charakteru zawodowego, których nie zawiera w ramach dokonywanych codziennie czynności wynikających z przedmiotu działalności gospodarczej, który wskazał w CEIDG. CEIDG jest powszechnie dostępnym źródłem informacji o przedsiębiorcach będących osobami fizycznymi. Tym samym ułatwiona byłaby weryfikacja tego, czy dana czynność wchodzi w zakres czynności zawodowo podejmowanych w ramach rzeczywiście wykonywanej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej.
Wśród przepisów, których zastosowanie zostanie w ten sposób rozciągnięte potencjalnie na osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą, znajdują się przepisy Kodeksu cywilnego o stosowaniu klauzul niedozwolonych, przepisy o odpowiedzialności sprzedawcy z tytułu rękojmi czy też przepisy o roszczeniach regresowych przy rękojmi. Zastosowanie znajdą również niektóre przepisy Ustawy o prawach konsumenta, a więc jeszcze bardziej będzie trzeba uważać na spełnienie wszystkich koniecznych obowiązków informacyjnych oraz respektowanie prawa odstąpienia od umowy zawartej na odległość bez podawania przyczyny w ciągu 14 dni.
Co jednak ciekawe – przepis z art. 558 § 1, który umożliwia sprzedawcom ograniczenie lub całkowite wyłączenie swojej odpowiedzialności z tytułu rękojmi wobec klientów będących przedsiębiorcami, znajdzie wciąż pełne zastosowanie do wyodrębnionej przez ustawodawcę grupy. Osoby fizyczne zawierające umowę w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, o ile z treści umowy wynika, że nie ma dla nich charakteru zawodowego, skorzystają więc z korzystnych przepisów o rękojmi dotyczących konsumentów, ale nie obejmie ich już zakaz wyłączania odpowiedzialności z tytułu rękojmi.
Należy zauważyć, że pomimo objęcia tej kategorii podmiotów ochroną bliską ochronie przysługującej konsumentom, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mają pozostać nadal poza ochroną sprawowaną przez Prezesa UOKiK oraz rzeczników praw konsumenta.
Należy wskazać, że planowane zmiany spotkały się z szeroką krytyką, w tym zakresie warto przywołać najważniejsze argumenty, które mimo wszystko miały przeważyć za uchwaleniem zmian (te argumenty pozwolą nam także zrozumieć lepiej znaczenie nowych przepisów):
Zestawienie uwag do projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych (UD494) w ramach konsultacji publicznych (wersja z 20 marca 2019 r.):
Obecna definicja konsumenta zawiera zwrot niedookreślony (bezpośredni związek czynności z działalnością gospodarczą), który wymaga rozpatrzenia w każdym konkretnym przypadku. Nie pozwala to na pełny automatyzm w rozróżnianiu, czy strona danej czynności jest w niej przedsiębiorcą, czy konsumentem. Propozycja nie wprowadza tym samym żadnych dodatkowych kryteriów, powodujących stan niepewności w momencie zawarcia czynności. Ma wręcz na celu doprecyzowanie obecnego stanu prawnego (kryterium zawodowego wykonywania działalności gospodarczej jest zawarte w obowiązującym już przepisie KC dot. określenia stopnia należytej staranności).Niezależnie od powyższego, przepis zakładający zmianę art. 22 1 KC został usunięty z projektu. Koncepcja dot. rozszerzenia ochrony konsumenckiej na przedsiębiorców zostanie utrzymana w KC jedynie w zakresie stosowania klauzul abuzywnych i rękojmi za wady. Będzie dotyczyć umów, które przedsiębiorca zawiera bezpośrednio w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, lecz nie mających dla niego charakteru zawodowego. Tożsame rozszerzenie ochrony konsumenckiej na przedsiębiorców będzie dotyczyło również prawa odstąpienia od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa, które wynika z ustawy o prawach konsumenta.
Przedsiębiorcy nie mogą dowolnie kształtować treści wpisu w CEIDG. Informacja o PKD jest daną wpisową i musi być ona zgodna z rzeczywistym stanem rzeczy. Niezgodność wpisu z rzeczywistym stanem rzeczy może skutkować wykreśleniem przedsiębiorcy z CEIDG.
Niezgodne z doświadczeniem życiowym jest przyjmowanie, że każdy przedsiębiorca jest profesjonalistą w każdym zakresie. O profesjonalizmie przesądza doświadczenie zawodowe w danej branży, a nie sam wpis w CEIDG.
Z powyższego wynika, że w zasadzie jedynym obiektywnym kryterium, które pozwoli rozróżnić status kupującego będzie forma prawna w jakiej prowadzi działalności – jeżeli to będzie inna forma niż jednoosobowa działalność gospodarcza (np. spółka z o.o., stowarzyszenie, fundacja), to możemy być pewni, że nie będzie to ani konsument, ani firma z prawami konsumenta.
Jak należy rozumieć „charakter zawodowy” umowy zawieranej przez przedsiębiorcę?
Z literalnego brzmienia nowych przepisów może wynikać, że „charakter zawodowy” czynności prawnej należy przykładowo oceniać przez porównanie jej z przedmiotem wykonywanej przez tego klienta działalności gospodarczej, o którym z kolei informować może nas klasyfikacja działalności danego przedsiębiorcy (poprzez kody PKD) w jego wpisie do CEIDG.
W praktyce może to oznaczać, że jeżeli ktoś, kto prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu usług fryzjerskich, dokonuje np. zakupu artykułów biurowych i podaje nazwę firmy oraz numer NIP celem wystawienia mu faktury VAT – może nadal skorzystać z uprawnień, jakie dają przepisy o ochronie konsumentów. Wprawdzie zawiera bowiem umowę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (jako że podaje swoje dane firmowe i otrzymuje za towar fakturę VAT), jednak zakupione artykuły nie muszą służyć do celów zawodowych, wynikających z tego, jak jego działalność została sklasyfikowana w rejestrze przedsiębiorców.
W uzasadnieniu do projektu ustawy wskazuje się podobne „wytyczne” co do rozumienia pojęcia charakteru zawodowego umowy zawieranej przez przedsiębiorcę. Możemy znaleźć tutaj odesłanie do art. 355 par. 2 Kodeksu cywilnego, który brzmi:
„Należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności.”
Ustawodawca posługuje się więc pojęciem charakteru zawodowego, mając na myśli sytuacje, kiedy to osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zawiera umowę w ramach dokonywanych codziennie czynności wynikających z przedmiotu działalności gospodarczej, który wskazał w CEIDG. Ustawodawca podkreślił w swoim uzasadnieniu, że CEIDG jest źródłem informacji o przedsiębiorcach będących osobami fizycznymi i tym samym powinno służyć ułatwieniu weryfikacji tego, czy dana czynność prawna wchodzi w zakres czynności o charakterze zawodowym podejmowanym w ramach działalności gospodarczej tej osoby fizycznej. W razie braku tych przesłanek – należy uznać, że osoba taka korzysta z ochrony konsumenckiej w zakresie rękojmi, klauzul niedozwolonych czy prawa odstąpienia od umowy w ciągu 14 dni.
Stanowisko doktryny oraz orzecznictwa w świetle art. 355 par. 2 Kodeksu cywilnego każe nam pojmować charakter zawodowy czynności prawnej jako „prowadzonej w sposób ciągły, co do zasady oparty na szczególnych umiejętnościach, wiedzy i doświadczeniu”, co z kolei „uzasadnia wymaganie staranności dłużnika na poziomie wyższym od przeciętnego” (wyrok SA w Łodzi z dnia 7 listopada 2017 roku, sygn. akt I ACa 697/17). Oznaczać to może, że a contrario zawarcie przez przedsiębiorcę umowy, która nie jest elementem jego codziennych obowiązków w prowadzeniu działalności gospodarczej danego rodzaju, nie będzie uprawniać do wymagania od niego profesjonalnej staranności. Pomimo bowiem tego, że jest „podmiotem profesjonalnym” (jako przedsiębiorca), to niekoniecznie każda zawierana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej umowa leży w zakresie jego fachowej wiedzy, umiejętności i doświadczenia.
„Zawodowy charakter” czynności prawnej przedsiębiorcy wyraża się przez to, że powinien posiadać on specjalistyczną wiedzę, w tym wynikającą z jego praktyki zawodowej (wyrok SOKiK z dnia 27 sierpnia 2018 roku, sygn. akt XVII AmE 128/16). Łatwo w tym miejscu dostrzec, że tak jak w przywoływanym wcześniej przykładzie zakładu fryzjerskiego i zakupu artykułów biurowych – w praktyce zawodowej osoby świadczącej usługi fryzjerskie nie sposób doszukać się profesjonalnej wiedzy i doświadczenia co do produktów takiego rodzaju. Czym innym mógłby być już jednak zakup kosmetyków do włosów, który wydaje się wpisywać w użyte przez ustawodawcę sformułowanie „codziennych obowiązków w prowadzeniu działalności gospodarczej”.
W intencji ustawodawcy jest zatem „rozdzielenie” przedsiębiorców na tych, którzy zawierają umowy mające dla nich charakter zawodowy (od których rozsądnie można oczekiwać ponadprzeciętnej staranności) od tych, dla których ma to charakter zwyczajny, aby nie powiedzieć – „amatorski”. Ponownie – największy problem stworzy to dla sprzedawców i usługodawców, którzy zawierając umowy z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą będą mieli trudności w jednoznacznym ocenieniu, czy dany podmiot zawiera z nimi umowę w charakterze zawodowym, czy też nie.
Od kiedy zmiany wchodzą w życie? W jaki sposób sprzedawcy powinni się do nich dostosować?
Ustawa nowelizująca, w zakresie, w jakim dotyczy rozszerzenia zakresu zastosowania przepisów o ochronie konsumentów, wejdzie w życie 1 stycznia 2021 roku. Wobec tego sprzedawcy mają jeszcze całkiem dużo czasu na dostosowanie się do nowej rzeczywistości. W szczególności warto przez ten czas zastanowić się nad tym, jakie kroki podjąć w celu dopasowania regulaminu sklepu do nowego stanu prawnego. Na pewno nie warto odkładać tych kwestii na ostatnią chwilę, jako że zbyt późne zainteresowanie się tematem może być dla sprzedawcy powodem wielu problemów.
Zmiany w przepisach rodzą na pewno potrzebę analizy i korekty stosowanych regulaminów, OWS i umów i w tym zakresie wprowadzenia modyfikacji m. in. w definicjach klientów/usługobiorców sklepu internetowego, ale także zamieszczenia odpowiednich odesłań w postanowieniach dotyczących rękojmi czy prawa odstąpienia od umowy. Konieczne będzie też upewnienie się, że dodatkowe postanowienia umowne dotyczące przedsiębiorców (np. o ograniczeniu odpowiedzialności sprzedawcy), które na gruncie dotychczasowych przepisów były dozwolone, w świetle nowelizacji nie zostaną uznane za klauzule niedozwolone w odniesieniu do przedsiębiorców, którzy skorzystają z ochrony konsumenckiej.
Dosyć skomplikowane może być dostosowanie sklepu nastawionego wyłącznie na sprzedaż B2B do nowego stanu prawnego. Wydaje się, że tak jak dotychczas sprawa była jasna i możliwe było pominięcie w regulaminie obowiązków informacyjnych dotyczących wyłącznie konsumentów – tak teraz konieczne może być dopasowanie regulaminu (ale też całej witryny sklepu – w tym ścieżki składania zamówienia), aby uwzględniał on możliwość obsługi przedsiębiorców mogących dalej korzystać z ochrony konsumenckiej na bazie nowych przepisów.
Może się okazać, że po 1 czerwcu 2020 r. normą będzie odbieranie oświadczeń od klientów, w jakim charakterze dokonują u nas zakupów – przykładowo, czy jest to:
[ ] Zakup prywatny
[ ] Zakup na firmę (ma charakter zawodowy)
[ ] Zakup na firmę (nie ma charakteru zawodowego)
Każdy z tych wyborów będzie niósł za sobą inne konsekwencje i dla sprzedawcy i dla klienta. Warto już teraz się zastanowić, czy rozciągnięcie niektórych praw konsumenta na jednoosobowe firmy nie będzie niosło zbyt dużych ryzyk dla sprzedających – w takim wypadku możliwe będzie chociażby skorzystanie z prawa odstąpienia od umowy bez podania przyczyny.
Zamiast podsumowania
Celem ustawy jak wskazuje tytuł miało być ograniczenie obciążeń regulacyjnych – jeżeli jednak dotarłeś aż tutaj sam zapewne zauważyłeś, że ustawa wręcz dołożyła przesiębiorcom obciążeń regulacyjnych. Co prawda jednoosobowe firmy zyskają dodatkowe prawa, ale nie należy zapominać, że jednocześnie są one w podwójnej roli i za chwile staną przed tymi samymi problemami, co ich sprzedawca.
Będziemy na bieżąco monitorować skutki wprowadzanych zmian i informować o nich na naszym blogu. Tak jak wspominaliśmy na wstępie nasi Klienci posiadający aktywną opiekę otrzymają przed wejściem w życie zmian stosowną aktualizację tak aby właściwie dostosować się do zmian w prawie. Jeżeli nie jesteś jeszcze naszym Klientem, to zapraszamy do kontaktu.
Aktualizacja z 31 marca 2020 r. – tarcza antykryzysowa przesuwa wejście zmian na 1 stycznia 2021 r.!
W związku z panującą pandemią koronawirusa 31 marca 2020 r. weszła w życie ustawa o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (dalej: Tarcza Antykryzysowa)
Tarcza Antykryzysowa wśród wielu zmian wprowadziła m.in. istotne dla Sprzedawców internetowych zmiany dotyczące wejścia w życie poszerzenia praw konsumenta na niektóre jednoosobowe firmy – o czym szczegółowo piszemy wyżej. Tarcza Antykryzysowa zmieniła dotychczasowy termin wejścia zmian z 1 czerwca 2020 r. na 1 stycznia 2021 r.!
Poniżej pełna treść zmian zawarta w art. 62 Tarczy Antykryzysowej:
Art. 62 W ustawie z dnia 31 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych (Dz.U. poz. 1495) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 70 otrzymuje brzmienie:
,, Art. 70.
1. Przepisów art. 385[5], art. 556[4], art. 556[5] i art. 576[5] ustawy zmienianej w art. 1 nie stosuje się do umów zawartych przed dniem 1 stycznia 2021 r.
2. Przepisu art. 38a ustawy zmienianej w art. 55 nie stosuje się do umów zawartych przed dniem 1 stycznia 2021 r.
2) w art. 86 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
,, 5) art. 1 pkt 1-3, art. 55 oraz art. 70, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2021 r. „.
W praktyce oznacza to, że Sprzedawcy zyskują dodatkowe 6 miesięcy na dostosowanie swoich sklepów, a szczegolnie regulaminów, OWS i innych umów do zmian. Zmianę należy ocenić pozytywnie – wprowadzenie tak rozbudowanych zmian w obecnej sytuacji byłoby niepotrzebnym dodatkowym obciążeniem przedsiębiorców, którzy muszą zmagać się ze skutkami epidemii na swoją działalność gospodarczą.
Będziemy na bieżąco sprawdzać działania ustawodawcy w tym zakresie i informować o nowych zmianach, gdyby się pojawiły.
